Monday, January 17, 2005

And They Lived Happily After Ever

A good boy and a simple girl once met.
They fell in love at the very first sight.
They got to know each other quite well
Thinking that they really knew and liked it all.

Too young for a relationship they were
But they faced every trial affectionately.
The boy defended the girl to his parents
And the girl, in return, left her family for him.

Though poor and innonent they were that time
They continued living their belittled love
While getting to see the real life ahead
And while pretending to wear a smiling face.

The boy grew weary and the girl too
Of the damned destiny they thought was nice
So even before the sun was up and glad
They took separate roads back to their home.


Thursday, January 13, 2005

KUYA

Kaming magkapatid ay minsang nag-away;
Muntik magsuntukan dahil sa tinapay.
Ako ang naunang kumagat sa monay,
Habang tumutulo sa damit ang laway.

Agad ang pagsumbong niya sa ‘ming inay;
Mabuti na lamang at wala si itay.
“Ikaw itong kuya, maging bukas-kamay
at lalong hangaring maging mapagbigay!”

Minsan namang ako ay nagbabaraha;
Kapatid ang siyang kalaban sa t’wina.
Natalo’t binawi niya ang baraha;
Ako’y nanahimik na lang dun sa sala.

Madaling nalaman ang lahat ni ama
At minasama pa akong isang aba.
“Ika’y mas matanda di hamak sa kanya;
Ipakita mo ‘yon at patulan siya!”











Takipsilim

Ako’y nabighani sa isang bituin
Na aking natanaw sa iyong paningin.
Kagandahan lamang, aking sasambitin
Dahil pag-ibig mo’y minsan ding naangkin.

‘Di ipagpapalit itong naibigan:
Ikaw na tangi kong pinakamamahal.
Itong nadarama’y tanging iyo lamang
‘Pagkat nag-iisa ang ‘yong kagandahan.

Sa araw at gabing ika’y maalala,
Lungkot at ligaya, aking nadarama.
Sa panahong ika’y aking nakasama,
Panahon din iyon na napakasaya.

Kahit na mabigat sa aba kong dibdib
Ang napakapait na iyong pag-alis,
Pananatilihin sa loob ang tatag
At minsan na lamang ang aking pag-iyak.



Tuesday, January 11, 2005

Tanaga at Dalit ( Subok lang. )

Kung gusto mo ng halik,
Sa akin ay magbalik.
At ‘pag ika’y nanabik,
Sa kwarto ay pumanhik

Ang mga Pilipino,
Tunay na matalino
Dahil ‘di sinisino
Ang sariling anino.

Nagmadaling binalikan
Ang babae sa kawalan,
At nang ito’y kanyang datnan,
Lasug-lasog ang katawan!

Malagkit na mga titig,
Mahigpit na mga bisig,
Ang lahat ng ito’y hilig
Ng sino mang iniibig.


Cogito Ergo Sum ( I think the spelling is wrong. )

Did you ever think of being approached by a stranger one dreadful day in your life, told you that their secret society have been monitoring all your actions since time immemorial and urged you to join them in serving the entire humanity in sacrifice of your identity and perhaps... life?
I did think of that.
Weird as it may seem to even think that a society really exists and that they'll recruit me for no apparent reason. Even weirder is the fact that I'll be leaving everything behind for the sake of this Men-In-Black-Wannabe mission.
I think it is cool.
Well, it is primarily because of boredom and doubt and all humanly imperfections that I think of such. It does not really matter, secret-society-serving-the-humanity or no secret-society-serving-the-humanity.
At least I think.